* آیا حرکت به سمت چین و تایلند برای وارد کردن آنچه تا دیروز فرانسه به ما می‌داده، دور زدن تحریم است؟
* آیا خرید از کشورهای دیگر با تحمیل هزینه‌های بالا برای اقتصاد داخلی، دور زدن تحریم است؟
* یا آن که توجه به خود و چشم نداشتن به دیگر کشورها، دور زدن تحریم است؟!
با توجه به این پرسش‌ها، اگر به خود آمده خویش را باور کنیم، می‌توانیم به دستاوردهایی بزرگی برسیم.
نباید اجازه دهیم ایران مونتاژکار باقی بماند، بلکه باید تولیدکننده، صاحب تحقیق و توسعه، صاحب نوآوری و دانش و نیز در بالاترین رتبه‌های دنیا باشد. باید بدانیم که تولید موضوعیت ندارد، بلکه شیوه تولید مهم است و این که خود با تحقیق و توسعه، آن را تولید کنیم، چرا که در این صورت، با ارزش و عامل توسعه انسانی و اقتصادی برای ایران است.
این که هیچ کشور دیگر جز ایران، خریدار پژویی که تکنولوژی قدیمی دارد، نیست، برای کشور ما ایران ـ آن هم با این همه سرمایه‌های انسانی بالا ـ افت دارد؛ بنابراین، نباید گذاشت بیش از این در استعمار غوطه‌ور شویم.
این گزارش در ادامه آورده است، تحریم کنندگان با این پندار که ایران نخواهد توانست از جای خویش بلند شده و زنجیرهای استعمار و وابستگی را بشکند، به دنبال قطع استعماری خود هستند تا تولید مونتاژ را نیز از ایران بگیرند و اقتصاد ما را به سمتی ببرند که نفت بدهد و کالا بگیرد.
سخن آن که آنان نفت ما را می‌خواهند، ولی نه با جنگ فیزیکی، بلکه با جنگ اقتصادی. ابزار این جنگ، «اسلحه» نیست، بلکه «وابستگی» است، پس نباید به هیچ وجه این ابزار را خود در اختیار آنها گذاریم و بهره‌وری را با وابسته‌تر شدن تعریف کنیم؛ بنابراین، اگر این گزاره‌ها با نیت خیانت بیان نشوند، اسلحه و ابزار بیشتری به تحریم کنندگان برای نابودی اقتصاد ایران خواهد داد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
